Jabikspaad dag 3

Akkrum-Wolvega 34km

Mijn auto parkeer ik bij het treinstation in Wolvega. Ongeveer met dat ik het perron op loop, komt in de verte mijn trein ook al aan zoeven. Een goed kwartier later sta ik al in Akkrum. Dat is niet verkeerd, want ik heb een redelijk grote etappe gepland. Dus op tijd  starten is wel lekker. 

Het is een koude dag. De wind is uit het noorden en nog voor Aldeboarn heb ik de eerste sneeuwbui al in de nek. 

Maar ondanks de dreigende luchten, blijft het daarbij. Alle verdere onheil passeert mij links en rechts zonder mij te raken.

Ook in Aldeboarn is de stempelpost niet thuis. Dan straks maar in Nieuwebrug proberen, daar is ook nog een mogelijkheid. Maar ook hier, ondanks een officieel stempelpostbordje naast de oprit, niemand die open doet. Achter op het erf ontwaar ik iemand die met de paarden bezig is. Hij weet wel waar ik het over heb, maar kan niet bij de stempel. Ik raad hem aan om ergens aan de buitenkant een zelfbedieningskistje te fabriceren. Hij zegt het een goed plan te vinden en belooft in overleg met de eigenaresse te gaan. Zal mij benieuwen. 

Naarmate ik zuidelijker kom lijkt de bewegwijzering steeds duidelijker te worden. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik meer gespitst raak op de bordjes. 

In Heerenveen kom ik langs het gemeentehuis Crackstate. Ook een stempeladres. Ik loop zo fout als maar kan naar de eeuwenoude, niet in gebruik zijnde, vooringang. Achter de enorme deur hoor ik stemmen. Ik laat de klopper goed hard vallen en er wordt heftig gerammeld aan een weerbarstig slot. Dan zwaait de antieke deur open en de mevrouw is hogelijk verbaasd dat hier iemand naar binnen wil. Dat is in haar herinnering nog nooit voorgekomen. Dit wordt beaamd door de wethouder die er bij staat. Toch leidt hij mij, na het aanhoren van mijn wens, binnendoor naar de receptie. Hier weten ze wel van het Jabikspaad en er wordt een eenvoudige stempel gezet. Vervolgens krijg ik koffie en een rustig plekje voor mijn broodje aangeboden. Top geregeld hier! 

Ik zit heel genoeglijk, maar na een half uur moet ik toch weer verder. Door de heerlijkheden van Oranjewoud richting Mildam. Hier steek ik de Tjonger over, wat tevens de taalgrens is. Er wordt vanaf hier voornamelijk Stellingwerfs gesproken. 

In Oldeholtwolde haal ik nog een stempel bij camping Geele Bosch en hierna komt al redelijk snel Wolvega in zicht. Waar de trein er vanochtend 14 minuten over deed, heb ik een kleine 6 uur nodig om terug te lopen.
Dit was de laatste dag etappe, vanaf hier gaat de grote rugzak mee en ga ik ook overnachten. Hoe en wat zien we dan wel. 
Nog niet alle overnachtingsplekken zijn geopend en het weer is ook nog te slecht. Ik denk in april weer verder te kunnen.